Medytacja uważności oznacza bycie skoncentrowanym w określony sposób: świadomie, w obecnej chwili, bez wartościowania i osądzania. Ten rodzaj uwagi sprzyja czujności i wspiera jasność umysłu, jak również zdolność do akceptacji obecnej chwili taką, jaką jest. Uświadamia nam ona fakt, że nasze życie składa się z całego szeregu chwil.

Medytacja to forma bycia ze sobą i kontaktu z własnym ciałem i oddechem. Podczas medytacji uczymy się obecności i bycia w świadomości „tu i teraz”. Doświadczamy własnego oddechu w różnych jego wymiarach. Obserwujemy wędrówki umysłu i przywracamy go do chwili obecnej.

Słowo medytacja jest rozmaicie definiowane w różnych tradycjach kontemplacyjnych. W języku tybetańskim oznacza „oswojenie się z czymś”. Można więc powiedzieć, że jest to metoda oswajania się z własnym umysłem, polegająca na używaniu go do rozwijania zrównoważonej, elastycznej uwagi; do badania, co się dzieje wewnątrz i wokół nas; do lepszego zrozumienia innych ludzi, świata i siebie; do wzmacniania pozytywnych cech.

Słowo uważność (mindfulness) pochodzi z języków starożytnych: sanskrytu i pali, w których zdefiniowane jest jako „pamiętanie”. Trzymanie skupienia na wybranym obiekcie i nierozpraszanie się to funkcje świadomej uwagi. Bardzo często uważność występuje  razem ze słowami świadomość lub wiedza. W tym kontekście pojęcia świadomości i wiedzy odnosza sie do zdolności obserwacji tego, co się dzieje w naszym umyśle – dzięki uważności jesteśmy bardziej świadomi różnych wewnętrznych procesów (np. widzenia, słyszenia, smakowania, wąchania, odczuwania); dzięki świadomości widzimy aktualny stan własnego umysłu (pobudzenie, przyćmienie, czujnośc lub rozkojarzenie).

Poprzez regularną praktykę medytacji rozwija się zdolność osiągania stabilnej, elastycznej uwagi, którą można świadomie przełączać pomiędzy różnymi rodzajami aktywności.

Kilka słów na temat medytacji…